Acrylonitril-butadieen-styreen (ABS) is een thermoplast en een copolymeer dat gebruikt wordt voor starre voorwerpen. Het bestaat uit 5 tot 30% 1,3-butadieen en zo'n 50% styreen, met de rest acrylonitril. Het is eenvoudig te spuitgieten en levert een glad

In de organische chemie is een acrylaat of propenoaat een ester of zout van acrylzuur. Acrylaten bevatten een vinylgroep, die gebonden is aan het koolstofatoom uit de carbonylgroep. Acrylaten en methacrylaten doen dienst als monomeren in de plasticindustr

In de organische chemie is een acrylaat of propenoaat een ester of zout van acrylzuur. Acrylaten bevatten een vinylgroep, die gebonden is aan het koolstofatoom uit de carbonylgroep. Acrylaten en methacrylaten doen dienst als monomeren in de plasticindustr

Aluminium is een scheikundig element met symbool Al en atoomnummer 13. Het is een zilverwit hoofdgroepmetaal. De naam is afgeleid van het Latijnse woord alumen dat aluin betekent.

Aluminium is een scheikundig element met symbool Al en atoomnummer 13. Het is een zilverwit hoofdgroepmetaal. De naam is afgeleid van het Latijnse woord alumen dat aluin betekent.

Aluminiumfolie is een aluminium folie van zo'n 6 tot 20 micrometer dik, die gebruikt kan worden om voedsel in te pakken. Hij wordt geproduceerd door herhaald walsen. Walsen van een enkele laag aluminiumfolie is moeilijk vanwege de grote kans op scheuren t

Aluminiumfolie is een aluminium folie van zo'n 6 tot 20 micrometer dik, die gebruikt kan worden om voedsel in te pakken. Hij wordt geproduceerd door herhaald walsen. Walsen van een enkele laag aluminiumfolie is moeilijk vanwege de grote kans op scheuren t

Bakeliet (geregistreerde merknaam voor fenolhars) wordt beschouwd als de allereerste volledig synthetische kunststof en werd vooral rond het midden van de twintigste eeuw veel gebruikt.

Cortenstaal, ook bekend onder de merknaam COR-TEN-staal, is een metaallegering, bestaande uit ijzer waaraan koper, fosfor, silicium, nikkel en chroom zijn toegevoegd. De sterkte is vergelijkbaar met die van andere gelegeerde staalsoorten zoals roestvast staal, de rekenwaarde is circa 355 N/mm². De bruine roestkleur is het meest typische uiterlijke kenmerk.

Verzinken is het aanbrengen van een dun laagje zink op een metalen voorwerp. Dit is een manier om de metalen te beschermen tegen corrosie.

Crêpepapier is bijzonder dun papier. Het papier is zo dun dat het bijna doorzichtig is. Het kan dan ook niet of met grote moeite worden beschreven. Crêpepapier wordt dan ook voornamelijk gebruikt om er versieringen van te maken. Dit gebruik is is zeer div

EPDM is de afkorting van "Ethyleen – Propyleen – Dieen Monomeer" en slaat op een groep van synthetische rubbers of elastomeren, verkregen door de polymerisatie van etheen (=ethyleen), propeen (=propyleen) en een dieen, dit is een onverzadigde koolwatersto

Elastomeren zijn polymeren met rubberachtige eigenschappen. Het woord elastomeer komt van de woorden ‘elastisch’ en ‘mer’ (meros in het Grieks betekent deel, zoals in bijvoorbeeld ‘polymeer’ of ‘monomeer’) Een elastisch materiaal neemt weer zijn oorspronk

Ethyleenvinylacetaat is een slijtvaste kunststof, die in geschuimde vorm wel wordt toegepast in massieve banden voor onder andere kinderwagens, speelgoed en tasjes. Ook in asfalt, om het bitumen sterker te maken. Het staat dan bekend als EVA(tane). Daarna

Schuim is volgens de meest algemene definitie een mengsel van verschillende gasbellen in een vloeistof of vaste stof.

Schuim is volgens de meest algemene definitie een mengsel van verschillende gasbellen in een vloeistof of vaste stof.

Verzinken is het aanbrengen van een dun laagje zink op een metalen voorwerp. Dit is een manier om de metalen te beschermen tegen corrosie.

Verzinken is het aanbrengen van een dun laagje zink op een metalen voorwerp. Dit is een manier om de metalen te beschermen tegen corrosie.

Verzinken is het aanbrengen van een dun laagje zink op een metalen voorwerp. Dit is een manier om de metalen te beschermen tegen corrosie.

Verzinken is het aanbrengen van een dun laagje zink op een metalen voorwerp. Dit is een manier om de metalen te beschermen tegen corrosie.

Gieten is de techniek van het vervaardigen van producten door een vloeibare substantie, bijvoorbeeld gesmolten metaal, in een vorm, een matrijs, te gieten. Het productiewerk wordt uitgevoerd in een gieterij.

Hardmetaal is een composiet dat in werktuigen gebruikt wordt. Het bestaat uit carbiden van wolfraam, titanium, tantalium, molybdeen, gesinterd met kobalt als bindmiddel. Dit metaal kent veel eigenschappen omdat het zijn hoge hardheid tot een hoge temperat

Glasvezel, ook fibre (Brits-Engels) of fiber (Amerikaans-Engels) genoemd, is een haardunne vezel van glas. Glasvezel wordt onder meer toegepast als optische vezel in telecommunicatie, waarbij licht wordt gestuurd door lange vezels van optisch zeer helder

Glasvezel, ook fibre (Brits-Engels) of fiber (Amerikaans-Engels) genoemd, is een haardunne vezel van glas. Glasvezel wordt onder meer toegepast als optische vezel in telecommunicatie, waarbij licht wordt gestuurd door lange vezels van optisch zeer helder

Het polymeer polyetheen is een veel gebruikt materiaal. Het is de meest gebruikte kunststof (plastic). Ook de oudere naam polyethyleen wordt gebruikt, en is in feite nog de meest courante benaming bij de producenten en verbruikers van deze kunststof. Vroe

Hout is het voornaamste bestanddeel van houtige planten: (vooral) bomen en struiken. Botanisch gezien is hout het door het cambium geproduceerd secundaire xyleem van zaadplanten. Volgens deze definitie zijn de houtige weefsels van bijvoorbeeld palmen geen

Karton is papier bestaande uit meerdere lagen, met als gevolg een gewicht van meer dan 179 g/m2. Het is ook een benaming voor een verpakking van bordpapier, zoals frisdrank in karton. Dozen zijn de meest gebruikte toepassing van karton. Voorbeelden zijn e

Klittenband of velcro is een sluiting of verbinding die losgetrokken kan worden, onder andere bij kledingstukken.

Koper is een scheikundig element met symbool Cu en atoomnummer 29. Het is een rood/geel overgangsmetaal dat in ongelegeerde vorm ook als roodkoper bekendstaat.

Kunststoffen zijn chemische verbindingen die door niet-natuurlijke scheikundige processen worden gemaakt. Kunststof is een organisch materiaal dat is opgebouwd uit zeer grote moleculen die ontstaan door synthese (een reactie waardoor er een nieuwe stof on

Lagedichtheidpolyetheen (LDPE) is een thermoplast gemaakt van olie. Het was de eerste soort polyetheen, geproduceerd in 1933 door Imperial Chemical Industries (ICI), gebruikmakend van een hogedrukproces via vrije-radicaal-polymerisatie. Deze producent geb

Messing of geelkoper, in de vorm van folie ook wel latoen of latoenkoper genoemd, is een legering van koper (55-70%) en zink (45-30%). De soortelijke weerstand van messing is 7,2·10-8 ?·m. De naam geelkoper is afgeleid van de kleur. Het is duidelijk geler

Een metaal is een scheikundig element uit een van de volgende reeksen in het periodiek systeem der elementen: Alkalimetalen Aardalkalimetalen Overgangsmetalen Hoofdgroepmetalen In het periodiek systeem bevinden deze elementen zich alle links van de semi-m

Nitrilbutadieenrubber (NBR), kortweg nitrilrubber, is een elastomeer, dit is een synthetisch polymeer dat verkregen wordt door de copolymerisatie van acrylnitril en 1,3-butadieen. Het is een "random" copolymeer, dat wil zeggen dat de volgorde van de acryl

Nitrilbutadieenrubber (NBR), kortweg nitrilrubber, is een elastomeer, dit is een synthetisch polymeer dat verkregen wordt door de copolymerisatie van acrylnitril en 1,3-butadieen. Het is een "random" copolymeer, dat wil zeggen dat de volgorde van de acrylnitril- en butadieengroepen in de polymeerketen ongeordend is. De algemene structuur van een NBR-polymeerketen is: Het CAS-nummer van butadieen-acrylnitril-copolymeren is 9003-18-3. Meer algemeen is nitrilrubber een copolymeer van een onverzadigd nitril (bijvoorbeeld acrylnitril of methacrylonitril) met een geconjugeerd dieen (bijvoorbeeld 1,3-butadieen of isopreen - in dit laatste geval spreekt men van nitrilisopreenrubber of NIR). Het polymeer bevat nog dubbele bindingen en kan bijgevolg met zwavel gevulkaniseerd worden tot synthetisch rubber. Nitrilrubber werd ontwikkeld door onderzoekers van het Duitse chemische bedrijf I.G. Farbenindustrie tussen de twee wereldoorlogen; Buna N (later Perbunan) kwam in 1934 op de markt. Buna N is de samentrekking van butadieen en natrium (gebruikt in de katalysator); de N staat voor nitril. Het Duits octrooi werd in 1930 aangevraagd. In de Verenigde Staten werd in 1934 een octrooi verleend voor nitrilrubber. NBR is bestand tegen oliën, vetten, koolwaterstoffen en verdunde zuren en heeft goede mechanische eigenschappen. Het is beperkt weer- en ozonbestendig. Het is niet goed bestand tegen aromatische verbindingen, gehalogeneerde koolwaterstoffen, ketonen, remvloeistof van auto's of sterke zuren. De gebruikstemperatuur is beperkt tot ca. 110°C. De eigenschappen van nitrilrubber worden mee bepaald door het gehalte aan acrylnitril, dat kan variëren van 18 tot circa 50%. Standaard NBR bevat ongeveer 34% acrylnitril. Meer acrylnitril verbetert de mechanische eigenschappen en de weerstand tegen olie en brandstof, maar verhoogt de temperatuur waarbij het rubber bros wordt. Uit NBR worden dichtingen, leidingen, medische handschoenen, riemen, bekledingen van kabels e.d. vervaardigd; het is het meest gebruikte elastomeer voor afdichtingen zoals O-ringen.

Nitrilbutadieenrubber (NBR), kortweg nitrilrubber, is een elastomeer, dit is een synthetisch polymeer dat verkregen wordt door de copolymerisatie van acrylnitril en 1,3-butadieen. Het is een "random" copolymeer, dat wil zeggen dat de volgorde van de acrylnitril- en butadieengroepen in de polymeerketen ongeordend is. De algemene structuur van een NBR-polymeerketen is: Het CAS-nummer van butadieen-acrylnitril-copolymeren is 9003-18-3. Meer algemeen is nitrilrubber een copolymeer van een onverzadigd nitril (bijvoorbeeld acrylnitril of methacrylonitril) met een geconjugeerd dieen (bijvoorbeeld 1,3-butadieen of isopreen - in dit laatste geval spreekt men van nitrilisopreenrubber of NIR). Het polymeer bevat nog dubbele bindingen en kan bijgevolg met zwavel gevulkaniseerd worden tot synthetisch rubber. Nitrilrubber werd ontwikkeld door onderzoekers van het Duitse chemische bedrijf I.G. Farbenindustrie tussen de twee wereldoorlogen; Buna N (later Perbunan) kwam in 1934 op de markt. Buna N is de samentrekking van butadieen en natrium (gebruikt in de katalysator); de N staat voor nitril. Het Duits octrooi werd in 1930 aangevraagd. In de Verenigde Staten werd in 1934 een octrooi verleend voor nitrilrubber. NBR is bestand tegen oliën, vetten, koolwaterstoffen en verdunde zuren en heeft goede mechanische eigenschappen. Het is beperkt weer- en ozonbestendig. Het is niet goed bestand tegen aromatische verbindingen, gehalogeneerde koolwaterstoffen, ketonen, remvloeistof van auto's of sterke zuren. De gebruikstemperatuur is beperkt tot ca. 110°C. De eigenschappen van nitrilrubber worden mee bepaald door het gehalte aan acrylnitril, dat kan variëren van 18 tot circa 50%. Standaard NBR bevat ongeveer 34% acrylnitril. Meer acrylnitril verbetert de mechanische eigenschappen en de weerstand tegen olie en brandstof, maar verhoogt de temperatuur waarbij het rubber bros wordt. Uit NBR worden dichtingen, leidingen, medische handschoenen, riemen, bekledingen van kabels e.d. vervaardigd; het is het meest gebruikte elastomeer voor afdichtingen zoals O-ringen.

EPDM is de afkorting van "Ethyleen – Propyleen – Dieen Monomeer" en slaat op een groep van synthetische rubbers of elastomeren, verkregen door de polymerisatie van etheen (=ethyleen), propeen (=propyleen) en een dieen, dit is een onverzadigde koolwatersto

Neopreen of polychloropreen is een elastomeer of synthetisch rubber, dat verkregen wordt door de polymerisatie van chloropreen. Het monomeer chloropreen is een dieen, dat wil zeggen het heeft twee dubbele koolstof-koolstof-bindingen: H H Cl H

Polyvinylchloride (pvc), systematische naam polychlooretheen (PCE), is een veelvuldig toegepaste thermoplast die ontstaat na polymerisatie van het monomeer vinylchloride (VCM). Omdat pvc goedkoop en eenvoudig te bewerken is, wordt het veel toegepast in allerlei takken van de industrie ter vervanging van onder andere hout en beton. Pvc is bekritiseerd vanwege de loodhoudende stabilisatoren en de gechloreerde koolwaterstoffen die bij verbranding vrijkomen. Medio 2006 is er een trend gaande om de loodhoudende stabilisatoren in het pvc te vervangen door organische en op tin gebaseerde stabilisatoren. Alle additieven moeten voldoen aan de Europese richtlijn REACH.

Nylon is de triviale naam voor een groep synthetische polymeren, die tot de groep van polyamiden behoren. Op de productie van seriële polymeren werd op 2 januari 1935 patent aangevraagd door Wallace Carothers van het chemische bedrijf DuPont. De belangrij

GVK staat voor glasvezelversterkte kunststof, een composiet die relatief sterk is en bestand tegen veel chemicaliën. GVK wordt gebruikt in veel verschillende toepassingen: botenbouw, lichtgewicht vliegtuigen, maar ook voor (riool)buizen. Het materiaal bestaat doorgaans uit glasvezels die in een polyesterhars "verpakt" worden. De vezels zelf komen in principe niet in aanraking met het medium (de vloeistof die door de buis stroomt) of stoffen aan de buitenkant van de buis. De basis van kunststofleidingen bestaat uit reactiehars, glasvezels en zuiver vormvast kwartszand, die ervoor zorgen dat de buiswand resistent is tegen agressieve omgevingsfactoren zoals zwavelzuur. De hygiënische veiligheid van de GVK-buis is bewezen en wordt doorlopend gecontroleerd. Vanwege het geringe gewicht is een snelle inbouw mogelijk, is er sprake van een lange levensduur bij een gelijkblijvende hoge doorstroming en zijn er weinig kosten bij onderhoud en instandhouding.

GVK staat voor glasvezelversterkte kunststof, een composiet die relatief sterk is en bestand tegen veel chemicaliën. GVK wordt gebruikt in veel verschillende toepassingen: botenbouw, lichtgewicht vliegtuigen, maar ook voor (riool)buizen. Het materiaal bestaat doorgaans uit glasvezels die in een polyesterhars "verpakt" worden. De vezels zelf komen in principe niet in aanraking met het medium (de vloeistof die door de buis stroomt) of stoffen aan de buitenkant van de buis. De basis van kunststofleidingen bestaat uit reactiehars, glasvezels en zuiver vormvast kwartszand, die ervoor zorgen dat de buiswand resistent is tegen agressieve omgevingsfactoren zoals zwavelzuur. De hygiënische veiligheid van de GVK-buis is bewezen en wordt doorlopend gecontroleerd. Vanwege het geringe gewicht is een snelle inbouw mogelijk, is er sprake van een lange levensduur bij een gelijkblijvende hoge doorstroming en zijn er weinig kosten bij onderhoud en instandhouding.

GVK staat voor glasvezelversterkte kunststof, een composiet die relatief sterk is en bestand tegen veel chemicaliën. GVK wordt gebruikt in veel verschillende toepassingen: botenbouw, lichtgewicht vliegtuigen, maar ook voor (riool)buizen. Het materiaal bestaat doorgaans uit glasvezels die in een polyesterhars "verpakt" worden. De vezels zelf komen in principe niet in aanraking met het medium (de vloeistof die door de buis stroomt) of stoffen aan de buitenkant van de buis. De basis van kunststofleidingen bestaat uit reactiehars, glasvezels en zuiver vormvast kwartszand, die ervoor zorgen dat de buiswand resistent is tegen agressieve omgevingsfactoren zoals zwavelzuur. De hygiënische veiligheid van de GVK-buis is bewezen en wordt doorlopend gecontroleerd. Vanwege het geringe gewicht is een snelle inbouw mogelijk, is er sprake van een lange levensduur bij een gelijkblijvende hoge doorstroming en zijn er weinig kosten bij onderhoud en instandhouding.

GVK staat voor glasvezelversterkte kunststof, een composiet die relatief sterk is en bestand tegen veel chemicaliën. GVK wordt gebruikt in veel verschillende toepassingen: botenbouw, lichtgewicht vliegtuigen, maar ook voor (riool)buizen. Het materiaal bestaat doorgaans uit glasvezels die in een polyesterhars "verpakt" worden. De vezels zelf komen in principe niet in aanraking met het medium (de vloeistof die door de buis stroomt) of stoffen aan de buitenkant van de buis. De basis van kunststofleidingen bestaat uit reactiehars, glasvezels en zuiver vormvast kwartszand, die ervoor zorgen dat de buiswand resistent is tegen agressieve omgevingsfactoren zoals zwavelzuur. De hygiënische veiligheid van de GVK-buis is bewezen en wordt doorlopend gecontroleerd. Vanwege het geringe gewicht is een snelle inbouw mogelijk, is er sprake van een lange levensduur bij een gelijkblijvende hoge doorstroming en zijn er weinig kosten bij onderhoud en instandhouding.

GVK staat voor glasvezelversterkte kunststof, een composiet die relatief sterk is en bestand tegen veel chemicaliën. GVK wordt gebruikt in veel verschillende toepassingen: botenbouw, lichtgewicht vliegtuigen, maar ook voor (riool)buizen. Het materiaal bestaat doorgaans uit glasvezels die in een polyesterhars "verpakt" worden. De vezels zelf komen in principe niet in aanraking met het medium (de vloeistof die door de buis stroomt) of stoffen aan de buitenkant van de buis. De basis van kunststofleidingen bestaat uit reactiehars, glasvezels en zuiver vormvast kwartszand, die ervoor zorgen dat de buiswand resistent is tegen agressieve omgevingsfactoren zoals zwavelzuur. De hygiënische veiligheid van de GVK-buis is bewezen en wordt doorlopend gecontroleerd. Vanwege het geringe gewicht is een snelle inbouw mogelijk, is er sprake van een lange levensduur bij een gelijkblijvende hoge doorstroming en zijn er weinig kosten bij onderhoud en instandhouding.

GVK staat voor glasvezelversterkte kunststof, een composiet die relatief sterk is en bestand tegen veel chemicaliën. GVK wordt gebruikt in veel verschillende toepassingen: botenbouw, lichtgewicht vliegtuigen, maar ook voor (riool)buizen. Het materiaal bestaat doorgaans uit glasvezels die in een polyesterhars "verpakt" worden. De vezels zelf komen in principe niet in aanraking met het medium (de vloeistof die door de buis stroomt) of stoffen aan de buitenkant van de buis. De basis van kunststofleidingen bestaat uit reactiehars, glasvezels en zuiver vormvast kwartszand, die ervoor zorgen dat de buiswand resistent is tegen agressieve omgevingsfactoren zoals zwavelzuur. De hygiënische veiligheid van de GVK-buis is bewezen en wordt doorlopend gecontroleerd. Vanwege het geringe gewicht is een snelle inbouw mogelijk, is er sprake van een lange levensduur bij een gelijkblijvende hoge doorstroming en zijn er weinig kosten bij onderhoud en instandhouding.

Nylon is de triviale naam voor een groep synthetische polymeren, die tot de groep van polyamiden behoren. Op de productie van seriële polymeren werd op 2 januari 1935 patent aangevraagd door Wallace Carothers van het chemische bedrijf DuPont. De belangrijkste nylonsoort wordt sinds 1938 verkocht. Nylon kent vele toepassingen: van panty tot kunstgewricht en van muurplug tot klimtouw. Nylon was de eerste commercieel succesvolle polymeer en is heden ten dage niet meer weg te denken in onze maatschappij.

Nylon is de triviale naam voor een groep synthetische polymeren, die tot de groep van polyamiden behoren. Op de productie van seriële polymeren werd op 2 januari 1935 patent aangevraagd door Wallace Carothers van het chemische bedrijf DuPont. De belangrijkste nylonsoort wordt sinds 1938 verkocht. Nylon kent vele toepassingen: van panty tot kunstgewricht en van muurplug tot klimtouw. Nylon was de eerste commercieel succesvolle polymeer en is heden ten dage niet meer weg te denken in onze maatschappij.

Nylon is de triviale naam voor een groep synthetische polymeren, die tot de groep van polyamiden behoren. Op de productie van seriële polymeren werd op 2 januari 1935 patent aangevraagd door Wallace Carothers van het chemische bedrijf DuPont. De belangrijkste nylonsoort wordt sinds 1938 verkocht. Nylon kent vele toepassingen: van panty tot kunstgewricht en van muurplug tot klimtouw. Nylon was de eerste commercieel succesvolle polymeer en is heden ten dage niet meer weg te denken in onze maatschappij.

Nylon is de triviale naam voor een groep synthetische polymeren, die tot de groep van polyamiden behoren. Op de productie van seriële polymeren werd op 2 januari 1935 patent aangevraagd door Wallace Carothers van het chemische bedrijf DuPont. De belangrijkste nylonsoort wordt sinds 1938 verkocht. Nylon kent vele toepassingen: van panty tot kunstgewricht en van muurplug tot klimtouw. Nylon was de eerste commercieel succesvolle polymeer en is heden ten dage niet meer weg te denken in onze maatschappij.

Nylon is de triviale naam voor een groep synthetische polymeren, die tot de groep van polyamiden behoren. Op de productie van seriële polymeren werd op 2 januari 1935 patent aangevraagd door Wallace Carothers van het chemische bedrijf DuPont. De belangrijkste nylonsoort wordt sinds 1938 verkocht. Nylon kent vele toepassingen: van panty tot kunstgewricht en van muurplug tot klimtouw. Nylon was de eerste commercieel succesvolle polymeer en is heden ten dage niet meer weg te denken in onze maatschappij.

Nylon is de triviale naam voor een groep synthetische polymeren, die tot de groep van polyamiden behoren. Op de productie van seriële polymeren werd op 2 januari 1935 patent aangevraagd door Wallace Carothers van het chemische bedrijf DuPont. De belangrijkste nylonsoort wordt sinds 1938 verkocht. Nylon kent vele toepassingen: van panty tot kunstgewricht en van muurplug tot klimtouw. Nylon was de eerste commercieel succesvolle polymeer en is heden ten dage niet meer weg te denken in onze maatschappij.

Nylon is de triviale naam voor een groep synthetische polymeren, die tot de groep van polyamiden behoren. Op de productie van seriële polymeren werd op 2 januari 1935 patent aangevraagd door Wallace Carothers van het chemische bedrijf DuPont. De belangrijkste nylonsoort wordt sinds 1938 verkocht. Nylon kent vele toepassingen: van panty tot kunstgewricht en van muurplug tot klimtouw. Nylon was de eerste commercieel succesvolle polymeer en is heden ten dage niet meer weg te denken in onze maatschappij.

Nylon is de triviale naam voor een groep synthetische polymeren, die tot de groep van polyamiden behoren. Op de productie van seriële polymeren werd op 2 januari 1935 patent aangevraagd door Wallace Carothers van het chemische bedrijf DuPont. De belangrijkste nylonsoort wordt sinds 1938 verkocht. Nylon kent vele toepassingen: van panty tot kunstgewricht en van muurplug tot klimtouw. Nylon was de eerste commercieel succesvolle polymeer en is heden ten dage niet meer weg te denken in onze maatschappij.

GVK staat voor glasvezelversterkte kunststof, een composiet die relatief sterk is en bestand tegen veel chemicaliën. GVK wordt gebruikt in veel verschillende toepassingen: botenbouw, lichtgewicht vliegtuigen, maar ook voor (riool)buizen. Het materiaal bestaat doorgaans uit glasvezels die in een polyesterhars "verpakt" worden. De vezels zelf komen in principe niet in aanraking met het medium (de vloeistof die door de buis stroomt) of stoffen aan de buitenkant van de buis. De basis van kunststofleidingen bestaat uit reactiehars, glasvezels en zuiver vormvast kwartszand, die ervoor zorgen dat de buiswand resistent is tegen agressieve omgevingsfactoren zoals zwavelzuur. De hygiënische veiligheid van de GVK-buis is bewezen en wordt doorlopend gecontroleerd. Vanwege het geringe gewicht is een snelle inbouw mogelijk, is er sprake van een lange levensduur bij een gelijkblijvende hoge doorstroming en zijn er weinig kosten bij onderhoud en instandhouding.

Nylon is de triviale naam voor een groep synthetische polymeren, die tot de groep van polyamiden behoren. Op de productie van seriële polymeren werd op 2 januari 1935 patent aangevraagd door Wallace Carothers van het chemische bedrijf DuPont. De belangrijkste nylonsoort wordt sinds 1938 verkocht. Nylon kent vele toepassingen: van panty tot kunstgewricht en van muurplug tot klimtouw. Nylon was de eerste commercieel succesvolle polymeer en is heden ten dage niet meer weg te denken in onze maatschappij.

Nylon is de triviale naam voor een groep synthetische polymeren, die tot de groep van polyamiden behoren. Op de productie van seriële polymeren werd op 2 januari 1935 patent aangevraagd door Wallace Carothers van het chemische bedrijf DuPont. De belangrijkste nylonsoort wordt sinds 1938 verkocht. Nylon kent vele toepassingen: van panty tot kunstgewricht en van muurplug tot klimtouw. Nylon was de eerste commercieel succesvolle polymeer en is heden ten dage niet meer weg te denken in onze maatschappij.

GVK staat voor glasvezelversterkte kunststof, een composiet die relatief sterk is en bestand tegen veel chemicaliën. GVK wordt gebruikt in veel verschillende toepassingen: botenbouw, lichtgewicht vliegtuigen, maar ook voor (riool)buizen. Het materiaal bestaat doorgaans uit glasvezels die in een polyesterhars "verpakt" worden. De vezels zelf komen in principe niet in aanraking met het medium (de vloeistof die door de buis stroomt) of stoffen aan de buitenkant van de buis. De basis van kunststofleidingen bestaat uit reactiehars, glasvezels en zuiver vormvast kwartszand, die ervoor zorgen dat de buiswand resistent is tegen agressieve omgevingsfactoren zoals zwavelzuur. De hygiënische veiligheid van de GVK-buis is bewezen en wordt doorlopend gecontroleerd. Vanwege het geringe gewicht is een snelle inbouw mogelijk, is er sprake van een lange levensduur bij een gelijkblijvende hoge doorstroming en zijn er weinig kosten bij onderhoud en instandhouding.

GVK staat voor glasvezelversterkte kunststof, een composiet die relatief sterk is en bestand tegen veel chemicaliën. GVK wordt gebruikt in veel verschillende toepassingen: botenbouw, lichtgewicht vliegtuigen, maar ook voor (riool)buizen. Het materiaal bestaat doorgaans uit glasvezels die in een polyesterhars "verpakt" worden. De vezels zelf komen in principe niet in aanraking met het medium (de vloeistof die door de buis stroomt) of stoffen aan de buitenkant van de buis. De basis van kunststofleidingen bestaat uit reactiehars, glasvezels en zuiver vormvast kwartszand, die ervoor zorgen dat de buiswand resistent is tegen agressieve omgevingsfactoren zoals zwavelzuur. De hygiënische veiligheid van de GVK-buis is bewezen en wordt doorlopend gecontroleerd. Vanwege het geringe gewicht is een snelle inbouw mogelijk, is er sprake van een lange levensduur bij een gelijkblijvende hoge doorstroming en zijn er weinig kosten bij onderhoud en instandhouding.

GVK staat voor glasvezelversterkte kunststof, een composiet die relatief sterk is en bestand tegen veel chemicaliën. GVK wordt gebruikt in veel verschillende toepassingen: botenbouw, lichtgewicht vliegtuigen, maar ook voor (riool)buizen. Het materiaal bestaat doorgaans uit glasvezels die in een polyesterhars "verpakt" worden. De vezels zelf komen in principe niet in aanraking met het medium (de vloeistof die door de buis stroomt) of stoffen aan de buitenkant van de buis. De basis van kunststofleidingen bestaat uit reactiehars, glasvezels en zuiver vormvast kwartszand, die ervoor zorgen dat de buiswand resistent is tegen agressieve omgevingsfactoren zoals zwavelzuur. De hygiënische veiligheid van de GVK-buis is bewezen en wordt doorlopend gecontroleerd. Vanwege het geringe gewicht is een snelle inbouw mogelijk, is er sprake van een lange levensduur bij een gelijkblijvende hoge doorstroming en zijn er weinig kosten bij onderhoud en instandhouding.

GVK staat voor glasvezelversterkte kunststof, een composiet die relatief sterk is en bestand tegen veel chemicaliën. GVK wordt gebruikt in veel verschillende toepassingen: botenbouw, lichtgewicht vliegtuigen, maar ook voor (riool)buizen. Het materiaal bestaat doorgaans uit glasvezels die in een polyesterhars "verpakt" worden. De vezels zelf komen in principe niet in aanraking met het medium (de vloeistof die door de buis stroomt) of stoffen aan de buitenkant van de buis. De basis van kunststofleidingen bestaat uit reactiehars, glasvezels en zuiver vormvast kwartszand, die ervoor zorgen dat de buiswand resistent is tegen agressieve omgevingsfactoren zoals zwavelzuur. De hygiënische veiligheid van de GVK-buis is bewezen en wordt doorlopend gecontroleerd. Vanwege het geringe gewicht is een snelle inbouw mogelijk, is er sprake van een lange levensduur bij een gelijkblijvende hoge doorstroming en zijn er weinig kosten bij onderhoud en instandhouding.

Het polymeer polyetheen is een veel gebruikt materiaal. Het is de meest gebruikte kunststof (plastic). Ook de oudere naam polyethyleen wordt gebruikt, en is in feite nog de meest courante benaming bij de producenten en verbruikers van deze kunststof. Vroeger werd het ook wel als polymethyleen aangeduid omdat het ook gezien kan worden als een keten van aaneengeschakelde methyl-groepen. Omdat het tegenwoordig gemaakt wordt door etheen te koppelen in ketens, is de naam nu polyetheen.

Polyethyleentereftalaat (pet) of PETP is een thermoplastische polyester. De kunststof wordt onder andere gebruikt voor petflessen en andere verpakkingen van voedingsmiddelen; voor industriële en textielvezels, bijvoorbeeld fleece; voor films, platen en voor keukengerei. Pet is warm goed vormbaar.

Het polymeer polyetheen is een veel gebruikt materiaal. Het is de meest gebruikte kunststof (plastic). Ook de oudere naam polyethyleen wordt gebruikt, en is in feite nog de meest courante benaming bij de producenten en verbruikers van deze kunststof. Vroeger werd het ook wel als polymethyleen aangeduid omdat het ook gezien kan worden als een keten van aaneengeschakelde methyl-groepen. Omdat het tegenwoordig gemaakt wordt door etheen te koppelen in ketens, is de naam nu polyetheen.

Een polycarbonaat (PC) is een thermoplastisch polymeer waarbij de monomeren verbonden zijn door een carbonaatbinding. (...-O-CO-O-...). Polycarbonaat is een stevig, hard en helder transparant materiaal dat in tegenstelling tot de meeste andere kunststoffe

Polyolefinen zijn polymeren (kunststoffen) op basis van uitsluitend koolstof en waterstof, meer bepaald zijn het polymeren van lichte alkenen, onverzadigde koolwaterstoffen zoals etheen, propeen en buteen. In plaats van alkenen duidt men deze stoffen in de industrie vaak aan als olefines. De belangrijkste polyolefinen zijn: polyethyleen of polyetheen (PE) (met etheen als monomeer) polypropyleen of polypropeen (PP) (propeen) polybutyleen of poly(1-buteen) (PB) (buteen) polyisobutyleen of polyisobuteen (PIB) (isobuteen). Tot de polyolefinen rekent men ook copolymeren van deze monomeren, bijvoorbeeld ethyleenvinylacetaat (EVA) of copolymeren van etheen met acrylaatesters.

Een polyester is een polymeer dat bestaat uit een keten van esterbindingen. Polyesters worden gevormd door een polycondensatiereactie van dicarbonzuur en een diol of door een polycondensatiereactie van een groot aantal moleculen met zowel een carbonzuur a

Polyethers zijn polymeren waarin meerdere ethergroepen voorkomen. Zo kan bijvoorbeeld polyethyleenoxide gevormd worden uit een alcohol en het epoxide etheenoxide (oxiraan): Bij gebruik van een meervoudige alcohol ontstaan polyolen, die o.a. toegepast wor

Het polymeer polyetheen is een veel gebruikt materiaal. Het is de meest gebruikte kunststof (plastic). Ook de oudere naam polyethyleen wordt gebruikt, en is in feite nog de meest courante benaming bij de producenten en verbruikers van deze kunststof. Vroe

Een polymeer (Grieks: poly is veel en meros is deel) is een molecuul dat bestaat uit een sequentie van meerdere identieke of soortgelijke delen (monomere eenheden) die aan elkaar zijn gekoppeld.

Polyolefinen zijn polymeren (kunststoffen) op basis van uitsluitend koolstof en waterstof, meer bepaald zijn het polymeren van lichte alkenen, onverzadigde koolwaterstoffen zoals etheen, propeen en buteen. In plaats van alkenen duidt men deze stoffen in d

Polypropeen is een thermoplastisch polymeer dat een zeer wijde toepassing kent. Polypropeen staat ook bekend onder de oudere benaming polypropyleen. Deze laatste naam is nog steeds de meest courante benaming bij de producenten en verbruikers van deze kuns

Polystyreen (afgekort PS) is een thermoplastisch polymeer van het monomeer styreen. Het is een kunststof van petrochemische oorsprong. Het is waterafstotend en het kan in beperkte hoeveelheid een bepaalde last dragen. In geëxtrudeerde (XPS) of geëxpandeer

Polyurethaan (pur) is een belangrijke familie polymeren, die veel toepassingen kent, zo wordt het onder meer gebruikt als kunstmatig alternatief voor leder. Pur is een copolymeer dat bestaat uit twee segmenten: een hard segment, meestal een di-isocyanaat

Polyoxymethyleen (POM), ook bekend als polyacetaal, is een polymeer dat vooral een industriële toepassing kent, vanwege zijn hardheid. Het is een polymeer van formaldehyde (met name trioxaan) en wordt bereid via kationische ring opening polymerisatie. De stof is tevens bekend onder het begripsmonopolie Delrin, ontwikkeld door DuPont. De stof wordt veelal toegepast voor onderdelen in machines als vervanging van metaal. Het voordeel is dat het niet oxideert en dat er geen olie of kogellagers nodig zijn voor een soepele mechanische beweegbaarheid.

Polypropeen is een thermoplastisch polymeer dat een zeer wijde toepassing kent. Polypropeen staat ook bekend onder de oudere benaming polypropyleen. Deze laatste naam is nog steeds de meest courante benaming bij de producenten en verbruikers van deze kunststof.

Polystyreen (afgekort PS) is een thermoplastisch polymeer van het monomeer styreen. Het is een kunststof van petrochemische oorsprong. Het is waterafstotend en het kan in beperkte hoeveelheid een bepaalde last dragen. In geëxtrudeerde (XPS) of geëxpandeerde (EPS) vorm wordt het gebruikt als isolatiemateriaal. Deze kunststof wordt veel gebruikt voor goedkope geperste voorwerpen zoals wegwerpbekertjes en frietbakjes. Eventueel kan deze kunststof stijver gemaakt worden door toevoeging van 1,3-butadieen en van acrylonitril (ABS). Kristallisatie van de moleculen is door de onregelmatige vorm van de moleculen onmogelijk; deze kunststof komt steeds amorf voor. De glasovergangstemperatuur Tg van polystyreen is 95 °C. Boven die temperatuur wordt het materiaal slap en vervormbaar. Dat is te merken wanneer er zeer warme dranken (warmer dan 95 °C) in een polystyreen wegwerpbekertje geschonken worden: het bekertje lijkt dan te smelten. Polystyreen is niet bestand tegen koolwaterstoffen, zoals de meeste lijmen en petroleumproducten. Het lost daardoor op in benzeen of n-pentaan. Er is een uitgebreid overzicht van de bestendigheid van PS/EPS ten opzichte van een groot aantal relevante stoffen beschikbaar.

Teflon is een merknaam van polytetrafluoretheen (PTFE), een chemische verbinding die in 1938 ontdekt is door Roy Plunkett in het Jackson Laboratorium van de firma DuPont in de Amerikaanse staat New Jersey. Plunkett vroeg octrooi op de stof aan, dat op 4 f

Polyurethaan (pur) is een belangrijke familie polymeren, die veel toepassingen kent, zo wordt het onder meer gebruikt als kunstmatig alternatief voor leder. Pur is een copolymeer dat bestaat uit twee segmenten: een hard segment, meestal een di-isocyanaat zoals methyleendifenyldi-isocyanaat (MDI) of 2,4-tolueendi-isocyanaat (TDI) dat eindigt in twee (of meer) functionele NCO-groepen een zacht segment dat eindigt in twee (of meer) OH-groepen, bijvoorbeeld een polyol zoals PEO of PPO. De polyolen kunnen "op maat" gemaakt worden waarin het aantal -OH-groepen en de lengte van de ketens varieert. Het copolymeer ontstaat door de reactie van de isocyanaat en alcoholgroepen tot een urethaanbinding. Er ontstaat dan een lange keten met afwisselend een hard en een zacht segment. De harde segmenten op zich hebben de neiging te kristalliseren en een hard en bros materiaal te vormen. De zachte segmenten zouden los bekeken juist een zachte stroperige vloeistof geven. De innige combinatie van de twee in het copolymeer zorgt ervoor dat deze stof de beste eigenschappen van beide in zich verenigt. PU kan tegelijkertijd buigzaam en toch sterk en slijtvast zijn. Bovendien kan door de keuze van de lengte(verdeling) zowel zacht als hard (het aantal NCO- of OH-groepen per molecule) de eigenschappen van het materiaal binnen ruime grenzen aangepast worden. Een aardig voorbeeld van de toepassing van polyurethanen is het gebruik in verven en coatings, zoals autolakken. Voor autolakken gelden bepaalde eisen: onder andere goede krasvastheid (dus hard), steenslagbestendigheid (dus flexibel), goede glans (dus na uitharden, chemisch en fysisch inert) en lage waterdoordringbaarheid. Met coatings op basis van polyurethaanchemie kunnen deze eisen worden gehaald. In de jaren 60 zijn polyurethaan of PU-afwerkingen ontwikkeld voor de industrie. De grote druk- en treksterkte en vloeistofdichtheid van het materiaal waren met name in de zware industrie belangrijke factoren. Sinds de millenniumwisseling heeft de producttoepassing zich verplaatst naar de esthetische markt. Er is een aantal onderverdelingen in de PU-familie aan te brengen:

Polyvinylchloride (pvc), systematische naam polychlooretheen (PCE), is een veelvuldig toegepaste thermoplast die ontstaat na polymerisatie van het monomeer vinylchloride (VCM). Omdat pvc goedkoop en eenvoudig te bewerken is, wordt het veel toegepast in al

Polyvinylchloride (pvc), systematische naam polychlooretheen (PCE), is een veelvuldig toegepaste thermoplast die ontstaat na polymerisatie van het monomeer vinylchloride (VCM). Omdat pvc goedkoop en eenvoudig te bewerken is, wordt het veel toegepast in allerlei takken van de industrie ter vervanging van onder andere hout en beton. Pvc is bekritiseerd vanwege de loodhoudende stabilisatoren en de gechloreerde koolwaterstoffen die bij verbranding vrijkomen. Medio 2006 is er een trend gaande om de loodhoudende stabilisatoren in het pvc te vervangen door organische en op tin gebaseerde stabilisatoren. Alle additieven moeten voldoen aan de Europese richtlijn REACH.

Polyvinylchloride (pvc), systematische naam polychlooretheen (PCE), is een veelvuldig toegepaste thermoplast die ontstaat na polymerisatie van het monomeer vinylchloride (VCM). Omdat pvc goedkoop en eenvoudig te bewerken is, wordt het veel toegepast in allerlei takken van de industrie ter vervanging van onder andere hout en beton. Pvc is bekritiseerd vanwege de loodhoudende stabilisatoren en de gechloreerde koolwaterstoffen die bij verbranding vrijkomen. Medio 2006 is er een trend gaande om de loodhoudende stabilisatoren in het pvc te vervangen door organische en op tin gebaseerde stabilisatoren. Alle additieven moeten voldoen aan de Europese richtlijn REACH.

Polyvinylchloride (pvc), systematische naam polychlooretheen (PCE), is een veelvuldig toegepaste thermoplast die ontstaat na polymerisatie van het monomeer vinylchloride (VCM). Omdat pvc goedkoop en eenvoudig te bewerken is, wordt het veel toegepast in allerlei takken van de industrie ter vervanging van onder andere hout en beton. Pvc is bekritiseerd vanwege de loodhoudende stabilisatoren en de gechloreerde koolwaterstoffen die bij verbranding vrijkomen. Medio 2006 is er een trend gaande om de loodhoudende stabilisatoren in het pvc te vervangen door organische en op tin gebaseerde stabilisatoren. Alle additieven moeten voldoen aan de Europese richtlijn REACH.

Polyvinylideenfluoride (afgekort: PVDF) is een niet-reactief thermoplastisch polymeer. PVDF is een niche-polymeer van de fluoropolymeerfamilie. Het monomeer is 1,1-difluoretheen. Deze kunststof wordt toegepast waar men een hoge zuiverheid, sterkte en resistentie voor chemicaliën zoals oplosmiddelen, zuren en basen, nodig heeft. Bovendien is PVDF erg hittebestendig en wordt het gekenmerkt door weinig roetontwikkeling bij brand. Vergeleken met andere fluoropolymeren is het smeltproces eenvoudiger door het relatief lage smeltpunt (glastemperatuur van -30 °C). Andere kenmerken van PVDF zijn de relatief lage dichtheid en kosten ten opzichte van andere fluoropolymeren. Daardoor vindt het toepassing in films, buizen, platen en als isolator in bedradingen. Voor het geven van de vorm van de eindproducten wordt dikwijls spuitgieten toegepast. PVDF-eindproducten worden niet alleen teruggevonden in de chemische, halfgeleider-, medische en defensieindustrie, maar ook in lithium-ion batterijen. PVDF-membranen worden ten slotte gebruikt voor de immobilisatie van eiwitten door zijn specifieke affiniteit voor aminozuren. PVDF wordt tegenwoordig ook veel gebruikt in vislijnen als vervanging van nylon. In de handel wordt deze lijn fluor(o)carbon genoemd. De lage brekingsindex maakt PVDF minder zichtbaar in water. Een ander voordeel is de duurzaamheid. De lijn is ongevoelig voor UV-degradatie, neemt geen water op en het oppervlak is harder waardoor de lijn slijtvaster is en beter bestand tegen scherpe vistanden.

Koper is een scheikundig element met symbool Cu en atoomnummer 29. Het is een rood/geel overgangsmetaal dat in ongelegeerde vorm ook als roodkoper bekendstaat.

Polyvinylchloride (pvc), systematische naam polychlooretheen (PCE), is een veelvuldig toegepaste thermoplast die ontstaat na polymerisatie van het monomeer vinylchloride (VCM). Omdat pvc goedkoop en eenvoudig te bewerken is, wordt het veel toegepast in allerlei takken van de industrie ter vervanging van onder andere hout en beton. Pvc is bekritiseerd vanwege de loodhoudende stabilisatoren en de gechloreerde koolwaterstoffen die bij verbranding vrijkomen. Medio 2006 is er een trend gaande om de loodhoudende stabilisatoren in het pvc te vervangen door organische en op tin gebaseerde stabilisatoren. Alle additieven moeten voldoen aan de Europese richtlijn REACH.

Rubber is een polymeer dat voorkomt als een emulsie in het sap van een aantal plantensoorten (dit sap is bekend als latex), zoals Braziliaanse rubberboom, Indische rubberboom (Ficus elastica), Euphorbia's (Manihot glaziovii), paardenbloem onder andere Tar

Rubber is een polymeer dat voorkomt als een emulsie in het sap van een aantal plantensoorten (dit sap is bekend als latex), zoals Braziliaanse rubberboom, Indische rubberboom (Ficus elastica), Euphorbia's (Manihot glaziovii), paardenbloem onder andere Taraxacum kok-saghyz, Parthenium argentatum, Funtumia elastica, Landolphia spp. en Cryptostegia spp.. De naam komt van het Engelstalige werkwoord voor wrijven (to rub). Natuurlijk rubber wordt doorgaans geproduceerd uit latex, gewonnen uit de Braziliaanse rubberboom. Ongeveer 33% van dit sap bestaat uit rubber. De latex wordt vervolgens gefiltreerd en verdund met water. Het resultaat hiervan wordt met zuur behandeld om de rubberdeeltjes te doen stollen. Het resultaat hiervan, ook rubber genoemd, wordt tot dunne plakken gerold en gedroogd. Voor het synthetisch produceren van rubber is polymerisatie vereist, een proces dat ook gebruikt wordt in de productie van plastics. Voorbeelden van synthetische rubbers zijn chloropreenrubbers, 1,3-butadieenrubbers en butylrubbers.

Roestvrij staal, Roestvast staal

Roestvast of roestvrij staal, ook rvs of inox genoemd, is een legering van hoofdzakelijk ijzer, chroom, nikkel en koolstof. Om van roestvast staal te kunnen spreken, is minimaal 11 tot 12% chroom en maximaal 1,2% koolstof nodig. Verder zijn in veel soorten roestvast staal ook de elementen molybdeen, titanium, mangaan, stikstof en silicium aanwezig. De benaming roestvrij is algemeen ingeburgerd maar wordt door metallurgen liever niet gebruikt. Zij spreken van een roestvast staal, RVS kan namelijk wel roesten. De oxidehuid van een roestvast materiaal sluit het onderliggende materiaal goed af, waardoor in bepaalde gevallen geen verdere roestvorming zal plaatsvinden of deze roestvorming vertraagd wordt. In de praktijk zijn er twee gevallen waarbij RVS toch kan roesten: bij de aanwezigheid van chlorides of bij de verontreiniging van het materiaal door 'gewoon' staal dat wel roest. Dit roesten kan vermeden worden door een correct type RVS te kiezen (geen 304 bij aanwezigheid van halogenen) en het materiaal te behandelen waarbij alle mogelijke verontreinigingen worden verwijderd. Dit is het zogenaamde beitsen, waarbij langs chemische weg alle verontreinigingen worden opgelost en verwijderd.

Roestvast of roestvrij staal, ook rvs of inox genoemd, is een legering van hoofdzakelijk ijzer, chroom, nikkel en koolstof. Om van roestvast staal te kunnen spreken, is minimaal 11 tot 12% chroom en maximaal 1,2% koolstof nodig. Verder zijn in veel soorten roestvast staal ook de elementen molybdeen, titanium, mangaan, stikstof en silicium aanwezig. De benaming roestvrij is algemeen ingeburgerd maar wordt door metallurgen liever niet gebruikt. Zij spreken van een roestvast staal, RVS kan namelijk wel roesten. De oxidehuid van een roestvast materiaal sluit het onderliggende materiaal goed af, waardoor in bepaalde gevallen geen verdere roestvorming zal plaatsvinden of deze roestvorming vertraagd wordt. In de praktijk zijn er twee gevallen waarbij RVS toch kan roesten: bij de aanwezigheid van chlorides of bij de verontreiniging van het materiaal door 'gewoon' staal dat wel roest. Dit roesten kan vermeden worden door een correct type RVS te kiezen (geen 304 bij aanwezigheid van halogenen) en het materiaal te behandelen waarbij alle mogelijke verontreinigingen worden verwijderd. Dit is het zogenaamde beitsen, waarbij langs chemische weg alle verontreinigingen worden opgelost en verwijderd.

Roestvast of roestvrij staal, ook rvs of inox genoemd, is een legering van hoofdzakelijk ijzer, chroom, nikkel en koolstof. Om van roestvast staal te kunnen spreken, is minimaal 11 tot 12% chroom en maximaal 1,2% koolstof nodig. Verder zijn in veel soorten roestvast staal ook de elementen molybdeen, titanium, mangaan, stikstof en silicium aanwezig. De benaming roestvrij is algemeen ingeburgerd maar wordt door metallurgen liever niet gebruikt. Zij spreken van een roestvast staal, RVS kan namelijk wel roesten. De oxidehuid van een roestvast materiaal sluit het onderliggende materiaal goed af, waardoor in bepaalde gevallen geen verdere roestvorming zal plaatsvinden of deze roestvorming vertraagd wordt. In de praktijk zijn er twee gevallen waarbij RVS toch kan roesten: bij de aanwezigheid van chlorides of bij de verontreiniging van het materiaal door 'gewoon' staal dat wel roest. Dit roesten kan vermeden worden door een correct type RVS te kiezen (geen 304 bij aanwezigheid van halogenen) en het materiaal te behandelen waarbij alle mogelijke verontreinigingen worden verwijderd. Dit is het zogenaamde beitsen, waarbij langs chemische weg alle verontreinigingen worden opgelost en verwijderd.

Roestvast of roestvrij staal, ook rvs of inox genoemd, is een legering van hoofdzakelijk ijzer, chroom, nikkel en koolstof. Om van roestvast staal te kunnen spreken, is minimaal 11 tot 12% chroom en maximaal 1,2% koolstof nodig. Verder zijn in veel soorten roestvast staal ook de elementen molybdeen, titanium, mangaan, stikstof en silicium aanwezig. De benaming roestvrij is algemeen ingeburgerd maar wordt door metallurgen liever niet gebruikt. Zij spreken van een roestvast staal, RVS kan namelijk wel roesten. De oxidehuid van een roestvast materiaal sluit het onderliggende materiaal goed af, waardoor in bepaalde gevallen geen verdere roestvorming zal plaatsvinden of deze roestvorming vertraagd wordt. In de praktijk zijn er twee gevallen waarbij RVS toch kan roesten: bij de aanwezigheid van chlorides of bij de verontreiniging van het materiaal door 'gewoon' staal dat wel roest. Dit roesten kan vermeden worden door een correct type RVS te kiezen (geen 304 bij aanwezigheid van halogenen) en het materiaal te behandelen waarbij alle mogelijke verontreinigingen worden verwijderd. Dit is het zogenaamde beitsen, waarbij langs chemische weg alle verontreinigingen worden opgelost en verwijderd.

Roestvast of roestvrij staal, ook rvs of inox genoemd, is een legering van hoofdzakelijk ijzer, chroom, nikkel en koolstof. Om van roestvast staal te kunnen spreken, is minimaal 11 tot 12% chroom en maximaal 1,2% koolstof nodig. Verder zijn in veel soorten roestvast staal ook de elementen molybdeen, titanium, mangaan, stikstof en silicium aanwezig. De benaming roestvrij is algemeen ingeburgerd maar wordt door metallurgen liever niet gebruikt. Zij spreken van een roestvast staal, RVS kan namelijk wel roesten. De oxidehuid van een roestvast materiaal sluit het onderliggende materiaal goed af, waardoor in bepaalde gevallen geen verdere roestvorming zal plaatsvinden of deze roestvorming vertraagd wordt. In de praktijk zijn er twee gevallen waarbij RVS toch kan roesten: bij de aanwezigheid van chlorides of bij de verontreiniging van het materiaal door 'gewoon' staal dat wel roest. Dit roesten kan vermeden worden door een correct type RVS te kiezen (geen 304 bij aanwezigheid van halogenen) en het materiaal te behandelen waarbij alle mogelijke verontreinigingen worden verwijderd. Dit is het zogenaamde beitsen, waarbij langs chemische weg alle verontreinigingen worden opgelost en verwijderd.

Roestvast of roestvrij staal, ook rvs of inox genoemd, is een legering van hoofdzakelijk ijzer, chroom, nikkel en koolstof. Om van roestvast staal te kunnen spreken, is minimaal 11 tot 12% chroom en maximaal 1,2% koolstof nodig. Verder zijn in veel soorten roestvast staal ook de elementen molybdeen, titanium, mangaan, stikstof en silicium aanwezig. De benaming roestvrij is algemeen ingeburgerd maar wordt door metallurgen liever niet gebruikt. Zij spreken van een roestvast staal, RVS kan namelijk wel roesten. De oxidehuid van een roestvast materiaal sluit het onderliggende materiaal goed af, waardoor in bepaalde gevallen geen verdere roestvorming zal plaatsvinden of deze roestvorming vertraagd wordt. In de praktijk zijn er twee gevallen waarbij RVS toch kan roesten: bij de aanwezigheid van chlorides of bij de verontreiniging van het materiaal door 'gewoon' staal dat wel roest. Dit roesten kan vermeden worden door een correct type RVS te kiezen (geen 304 bij aanwezigheid van halogenen) en het materiaal te behandelen waarbij alle mogelijke verontreinigingen worden verwijderd. Dit is het zogenaamde beitsen, waarbij langs chemische weg alle verontreinigingen worden opgelost en verwijderd.

Roestvast of roestvrij staal, ook rvs of inox genoemd, is een legering van hoofdzakelijk ijzer, chroom, nikkel en koolstof. Om van roestvast staal te kunnen spreken, is minimaal 11 tot 12% chroom en maximaal 1,2% koolstof nodig. Verder zijn in veel soorten roestvast staal ook de elementen molybdeen, titanium, mangaan, stikstof en silicium aanwezig. De benaming roestvrij is algemeen ingeburgerd maar wordt door metallurgen liever niet gebruikt. Zij spreken van een roestvast staal, RVS kan namelijk wel roesten. De oxidehuid van een roestvast materiaal sluit het onderliggende materiaal goed af, waardoor in bepaalde gevallen geen verdere roestvorming zal plaatsvinden of deze roestvorming vertraagd wordt. In de praktijk zijn er twee gevallen waarbij RVS toch kan roesten: bij de aanwezigheid van chlorides of bij de verontreiniging van het materiaal door 'gewoon' staal dat wel roest. Dit roesten kan vermeden worden door een correct type RVS te kiezen (geen 304 bij aanwezigheid van halogenen) en het materiaal te behandelen waarbij alle mogelijke verontreinigingen worden verwijderd. Dit is het zogenaamde beitsen, waarbij langs chemische weg alle verontreinigingen worden opgelost en verwijderd.

Roestvast of roestvrij staal, ook rvs of inox genoemd, is een legering van hoofdzakelijk ijzer, chroom, nikkel en koolstof. Om van roestvast staal te kunnen spreken, is minimaal 11 tot 12% chroom en maximaal 1,2% koolstof nodig. Verder zijn in veel soorten roestvast staal ook de elementen molybdeen, titanium, mangaan, stikstof en silicium aanwezig. De benaming roestvrij is algemeen ingeburgerd maar wordt door metallurgen liever niet gebruikt. Zij spreken van een roestvast staal, RVS kan namelijk wel roesten. De oxidehuid van een roestvast materiaal sluit het onderliggende materiaal goed af, waardoor in bepaalde gevallen geen verdere roestvorming zal plaatsvinden of deze roestvorming vertraagd wordt. In de praktijk zijn er twee gevallen waarbij RVS toch kan roesten: bij de aanwezigheid van chlorides of bij de verontreiniging van het materiaal door 'gewoon' staal dat wel roest. Dit roesten kan vermeden worden door een correct type RVS te kiezen (geen 304 bij aanwezigheid van halogenen) en het materiaal te behandelen waarbij alle mogelijke verontreinigingen worden verwijderd. Dit is het zogenaamde beitsen, waarbij langs chemische weg alle verontreinigingen worden opgelost en verwijderd.

Roestvast of roestvrij staal, ook rvs of inox genoemd, is een legering van hoofdzakelijk ijzer, chroom, nikkel en koolstof. Om van roestvast staal te kunnen spreken, is minimaal 11 tot 12% chroom en maximaal 1,2% koolstof nodig. Verder zijn in veel soorten roestvast staal ook de elementen molybdeen, titanium, mangaan, stikstof en silicium aanwezig. De benaming roestvrij is algemeen ingeburgerd maar wordt door metallurgen liever niet gebruikt. Zij spreken van een roestvast staal, RVS kan namelijk wel roesten. De oxidehuid van een roestvast materiaal sluit het onderliggende materiaal goed af, waardoor in bepaalde gevallen geen verdere roestvorming zal plaatsvinden of deze roestvorming vertraagd wordt. In de praktijk zijn er twee gevallen waarbij RVS toch kan roesten: bij de aanwezigheid van chlorides of bij de verontreiniging van het materiaal door 'gewoon' staal dat wel roest. Dit roesten kan vermeden worden door een correct type RVS te kiezen (geen 304 bij aanwezigheid van halogenen) en het materiaal te behandelen waarbij alle mogelijke verontreinigingen worden verwijderd. Dit is het zogenaamde beitsen, waarbij langs chemische weg alle verontreinigingen worden opgelost en verwijderd.

Roestvast of roestvrij staal, ook rvs of inox genoemd, is een legering van hoofdzakelijk ijzer, chroom, nikkel en koolstof. Om van roestvast staal te kunnen spreken, is minimaal 11 tot 12% chroom en maximaal 1,2% koolstof nodig. Verder zijn in veel soorten roestvast staal ook de elementen molybdeen, titanium, mangaan, stikstof en silicium aanwezig. De benaming roestvrij is algemeen ingeburgerd maar wordt door metallurgen liever niet gebruikt. Zij spreken van een roestvast staal, RVS kan namelijk wel roesten. De oxidehuid van een roestvast materiaal sluit het onderliggende materiaal goed af, waardoor in bepaalde gevallen geen verdere roestvorming zal plaatsvinden of deze roestvorming vertraagd wordt. In de praktijk zijn er twee gevallen waarbij RVS toch kan roesten: bij de aanwezigheid van chlorides of bij de verontreiniging van het materiaal door 'gewoon' staal dat wel roest. Dit roesten kan vermeden worden door een correct type RVS te kiezen (geen 304 bij aanwezigheid van halogenen) en het materiaal te behandelen waarbij alle mogelijke verontreinigingen worden verwijderd. Dit is het zogenaamde beitsen, waarbij langs chemische weg alle verontreinigingen worden opgelost en verwijderd.

Roestvast of roestvrij staal, ook rvs of inox genoemd, is een legering van hoofdzakelijk ijzer, chroom, nikkel en koolstof. Om van roestvast staal te kunnen spreken, is minimaal 11 tot 12% chroom en maximaal 1,2% koolstof nodig. Verder zijn in veel soorten roestvast staal ook de elementen molybdeen, titanium, mangaan, stikstof en silicium aanwezig. De benaming roestvrij is algemeen ingeburgerd maar wordt door metallurgen liever niet gebruikt. Zij spreken van een roestvast staal, RVS kan namelijk wel roesten. De oxidehuid van een roestvast materiaal sluit het onderliggende materiaal goed af, waardoor in bepaalde gevallen geen verdere roestvorming zal plaatsvinden of deze roestvorming vertraagd wordt. In de praktijk zijn er twee gevallen waarbij RVS toch kan roesten: bij de aanwezigheid van chlorides of bij de verontreiniging van het materiaal door 'gewoon' staal dat wel roest. Dit roesten kan vermeden worden door een correct type RVS te kiezen (geen 304 bij aanwezigheid van halogenen) en het materiaal te behandelen waarbij alle mogelijke verontreinigingen worden verwijderd. Dit is het zogenaamde beitsen, waarbij langs chemische weg alle verontreinigingen worden opgelost en verwijderd.

Roestvast of roestvrij staal, ook rvs of inox genoemd, is een legering van hoofdzakelijk ijzer, chroom, nikkel en koolstof. Om van roestvast staal te kunnen spreken, is minimaal 11 tot 12% chroom en maximaal 1,2% koolstof nodig. Verder zijn in veel soorten roestvast staal ook de elementen molybdeen, titanium, mangaan, stikstof en silicium aanwezig. De benaming roestvrij is algemeen ingeburgerd maar wordt door metallurgen liever niet gebruikt. Zij spreken van een roestvast staal, RVS kan namelijk wel roesten. De oxidehuid van een roestvast materiaal sluit het onderliggende materiaal goed af, waardoor in bepaalde gevallen geen verdere roestvorming zal plaatsvinden of deze roestvorming vertraagd wordt. In de praktijk zijn er twee gevallen waarbij RVS toch kan roesten: bij de aanwezigheid van chlorides of bij de verontreiniging van het materiaal door 'gewoon' staal dat wel roest. Dit roesten kan vermeden worden door een correct type RVS te kiezen (geen 304 bij aanwezigheid van halogenen) en het materiaal te behandelen waarbij alle mogelijke verontreinigingen worden verwijderd. Dit is het zogenaamde beitsen, waarbij langs chemische weg alle verontreinigingen worden opgelost en verwijderd.

Roestvast of roestvrij staal, ook rvs of inox genoemd, is een legering van hoofdzakelijk ijzer, chroom, nikkel en koolstof. Om van roestvast staal te kunnen spreken, is minimaal 11 tot 12% chroom en maximaal 1,2% koolstof nodig. Verder zijn in veel soorten roestvast staal ook de elementen molybdeen, titanium, mangaan, stikstof en silicium aanwezig. De benaming roestvrij is algemeen ingeburgerd maar wordt door metallurgen liever niet gebruikt. Zij spreken van een roestvast staal, RVS kan namelijk wel roesten. De oxidehuid van een roestvast materiaal sluit het onderliggende materiaal goed af, waardoor in bepaalde gevallen geen verdere roestvorming zal plaatsvinden of deze roestvorming vertraagd wordt. In de praktijk zijn er twee gevallen waarbij RVS toch kan roesten: bij de aanwezigheid van chlorides of bij de verontreiniging van het materiaal door 'gewoon' staal dat wel roest. Dit roesten kan vermeden worden door een correct type RVS te kiezen (geen 304 bij aanwezigheid van halogenen) en het materiaal te behandelen waarbij alle mogelijke verontreinigingen worden verwijderd. Dit is het zogenaamde beitsen, waarbij langs chemische weg alle verontreinigingen worden opgelost en verwijderd.

Thermoplastisch elastomeer (TPE) ook wel technische rubbers, synthetische rubbers of elastoplastische kunststoffen genoemd is een verzamelnaam voor kunststoffen die bij kamertemperatuur elastisch (grote rek) en bij verhitting thermoplastisch (zacht) zijn. Thermoplastische elastomeren zijn polydisperse multiblokcopolymeren. Oftewel het zijn samenstellingen uit twee chemisch verschillende blokken.

Siliconen zijn synthetische stoffen met een groot aantal toepassingen. Ze zijn veelal hittebestendig en rubberachtig en worden gebruikt als kit, lijm, smeermiddel, als grondstof voor keukengerei en diverse andere producten.

Schuim is volgens de meest algemene definitie een mengsel van verschillende gasbellen in een vloeistof of vaste stof.

Staal is een legering bestaand uit ijzer en koolstof. De term staal wordt met name gebruikt voor ijzerlegeringen met een zodanig beperkt koolstofgehalte (typisch minder dan 1,9%) of gehalte aan toevoegingen als chroom, dat ze warm vervormd kunnen worden.

Gieten is de techniek van het vervaardigen van producten door een vloeibare substantie, bijvoorbeeld gesmolten metaal, in een vorm, een matrijs, te gieten. Het productiewerk wordt uitgevoerd in een gieterij.

Hardmetaal is een composiet dat in werktuigen gebruikt wordt. Het bestaat uit carbiden van wolfraam, titanium, tantalium, molybdeen, gesinterd met kobalt als bindmiddel. Dit metaal kent veel eigenschappen omdat het zijn hoge hardheid tot een hoge temperatuur (1000 °C) behoudt. Verder heeft het een hoge elasticiteitsmodulus en een lage thermische uitzetting. Het metaal is echter vrij duur en weinig taai. Het wordt ook voor medische implantaten zoals bij kunstheupen en kunstknieen gebruikt, vanwege de corrosieweerstand en de inertie t.o.v. van biologische weefsels. Zo bestaat Vitallium voor ca. 60% uit kobalt.

Kunststoffen zijn chemische verbindingen die door niet-natuurlijke scheikundige processen worden gemaakt. Kunststof is een organisch materiaal dat is opgebouwd uit zeer grote moleculen die ontstaan door synthese (een reactie waardoor er een nieuwe stof ontstaat) van grondstoffen. Deze grondstoffen gaan covalente of ionaire bindingen aan en vormen zo amorfe of kristallijne stoffen. In plaats van kunststof wordt ook de benaming plastic gebruikt. In het Engels is dat de gebruikelijke benaming. Die naam komt ook terug in vele materialen, thermoplasten genaamd. Thermoplasten vallen ook onder de definitie van kunststoffen. Er zijn 3 soorten: Thermoplasten Deze materialen worden onder de invloed van druk en warmte vloeibaar en worden dan in een gietvorm geperst. Dit materiaal kan meerdere malen gerecycled worden. Thermoharders en Elastomeren Deze materialen kunnen slechts eenmalig tot een product gemaakt worden. Opnieuw verhitting leidt tot ontbinding. Soms worden kunststoffen versterkt, vooral door inbedding van glasvezel, ook met nieuwe kunststofvezels zoals Kevlar, Twaron en Dyneema.

ETFE is de afkorting van "Ethyleen-tetrafluorethyleen copolymeer", dit is een copolymeer van etheen en tetrafluoretheen (het monomeer van PTFE, onder andere bekend als Teflon®). Het is een thermoplastisch polymeer met goede tot zeer goede thermische, mechanische, elektrische en chemische eigenschappen. ETFE werd voor het eerst op de markt gebracht in 1972 door DuPont, onder de merknaam Tefzel®. Tefzel heeft een soortelijk gewicht van ongeveer 1,7, en een smeltpunt van 255 tot 280 °C (naargelang het type). De diëlektrische constante is ongeveer 2,6. Andere eigenschappen van Tefzel zijn onder andere: goed bestand tegen slijtage; bestand tegen vele agressieve chemicaliën zoals zuren of organische oplosmiddelen. De chemische bestendigheid van ETFE benadert die van PTFE; bestand tegen een continue temperatuur van 150 °C, en kortstondig tot 230 °C; goed bestand tegen straling (beter dan PTFE); geschikt als isolatiemateriaal in de elektrotechniek. Er zijn ook met glasvezel of koolstofvezel versterkte types ETFE. Andere merknamen zijn onder andere Fluon® (Asahi Glass Co.) en Neoflon (Daikin Industries). Toepassingen van ETFE zijn onder andere als isolatie van elektrische draden en kabels in veeleisende omgevingen als de lucht- en ruimtevaart; als bekledingsmateriaal van opslagtanks, leidingen e.d. voor chemische producten en pakkingen in pompen voor dergelijke producten. ETFE wordt ook meer en meer in de bouw gebruikt zoals de 2.760 lichtdoorlatende "kussens" aan de buitenkant van de Allianz Arena in München die bestaan uit ETFE-folie met een totale oppervlakte van 66.500 m2. Huidige recordhouder in de bouwkundige toepassing van ETFE is het Beijing National Aquatics Center (ook wel bekend als Water Cube) waarvan 100.000 m2 met ETFE bekleed is. ETFE laat ca. 95% van het zichtbare licht door. Een verwant polymeertype is ECTFE (ethyleen - chloortrifluorethyleen copolymeer), dat vergelijkbare eigenschappen bezit.

Een thermoplast is een materiaal van kunststof dat bij verhitting zacht wordt. Dit in tegenstelling tot thermoharders, materialen die hard blijven als ze verhit worden. Deze materiaalgroep bestaat uit lineaire macromoleculen zonder dwarsverbindingen, hoew

Een thermoplast is een materiaal van kunststof dat bij verhitting zacht wordt. Dit in tegenstelling tot thermoharders, materialen die hard blijven als ze verhit worden. Deze materiaalgroep bestaat uit lineaire macromoleculen zonder dwarsverbindingen, hoew

Thermoplastisch elastomeer (TPE) ook wel technische rubbers, synthetische rubbers of elastoplastische kunststoffen genoemd is een verzamelnaam voor kunststoffen die bij kamertemperatuur elastisch (grote rek) en bij verhitting thermoplastisch (zacht) zijn. Thermoplastische elastomeren zijn polydisperse multiblokcopolymeren. Oftewel het zijn samenstellingen uit twee chemisch verschillende blokken.

Verenstaal is een laaggelegeerd staal met nikkel en een relatief hoog koolstofgehalte (0,80–0,95% koolstof). Het bezit daardoor in vergelijking met andere staalsoorten een grote structurele sterkte, d.w.z. een grote weerstand tegen permanente vervorming.

Vernikkelen is het proces waarbij een metaal (meestal staal) voorzien wordt van een laagje nikkel. Dit vormt een beschermlaag die het metaal beschermt tegen roest en andere corrosie. Er zijn twee methodes: chemisch (ook wel stroomloos of autokatalytisch) vernikkelen: hierbij wordt het voorwerp ondergedompeld en vinden autokatalytische chemische reacties plaats in een bad; galvanisch of elektrolytisch vernikkelen: het voorwerp wordt in een bad gehangen en vernikkeld door middel van elektrolyse, waarbij het als kathode fungeert.

Verzinken is het aanbrengen van een dun laagje zink op een metalen voorwerp. Dit is een manier om de metalen te beschermen tegen corrosie.

Verzinken is het aanbrengen van een dun laagje zink op een metalen voorwerp. Dit is een manier om de metalen te beschermen tegen corrosie.

Verzinken is het aanbrengen van een dun laagje zink op een metalen voorwerp. Dit is een manier om de metalen te beschermen tegen corrosie.

Verzinken is het aanbrengen van een dun laagje zink op een metalen voorwerp. Dit is een manier om de metalen te beschermen tegen corrosie.

Verzinken is het aanbrengen van een dun laagje zink op een metalen voorwerp. Dit is een manier om de metalen te beschermen tegen corrosie.

Verzinken is het aanbrengen van een dun laagje zink op een metalen voorwerp. Dit is een manier om de metalen te beschermen tegen corrosie.

Verzinken is het aanbrengen van een dun laagje zink op een metalen voorwerp. Dit is een manier om de metalen te beschermen tegen corrosie.

Een vinylgroep is een veelvoorkomende functionele groep in de organische chemie en kan gezien worden als etheen (CH2=CH2) waar één waterstofatoom is vervangen door een alkyl- of arylgroep. De vinylgroep is daarmee een voorbeeld van de alkenylgroep: een at

Vilt is een niet-geweven textielsoort die wordt vervaardigd door samenpersing van wol, haze- of konijnenhaar. De vezels worden met heet water behandeld en vormen door krimpen de structuur van het materiaal. Vilt was vermoedelijk de eerste vorm van textiel

Polyvinylchloride (pvc), systematische naam polychlooretheen (PCE), is een veelvuldig toegepaste thermoplast die ontstaat na polymerisatie van het monomeer vinylchloride (VCM). Omdat pvc goedkoop en eenvoudig te bewerken is, wordt het veel toegepast in allerlei takken van de industrie ter vervanging van onder andere hout en beton. Pvc is bekritiseerd vanwege de loodhoudende stabilisatoren en de gechloreerde koolwaterstoffen die bij verbranding vrijkomen. Medio 2006 is er een trend gaande om de loodhoudende stabilisatoren in het pvc te vervangen door organische en op tin gebaseerde stabilisatoren. Alle additieven moeten voldoen aan de Europese richtlijn REACH.

Zamak (ook: Zamac of ZAMAK) is een handelsmerk voor een groep legeringen met zink als belangrijkste component. De legeringen hebben een relatief laag smeltpunt en kunnen gemakkelijk worden gegoten. De belangrijkste componenten zijn zink en aluminium, met

Zamak (ook: Zamac of ZAMAK) is een handelsmerk voor een groep legeringen met zink als belangrijkste component. De legeringen hebben een relatief laag smeltpunt en kunnen gemakkelijk worden gegoten. De belangrijkste componenten zijn zink en aluminium, met

Zamak (ook: Zamac of ZAMAK) is een handelsmerk voor een groep legeringen met zink als belangrijkste component. De legeringen hebben een relatief laag smeltpunt en kunnen gemakkelijk worden gegoten. De belangrijkste componenten zijn zink en aluminium, met